امام رضایی ام

آرام می‌گیرد دلم در بارگاهت
ای مشهد تو جان پناه اهل عالم
میراث تو نور است در دل های عاشق
ای وارث عیسی و ابراهیم و آدم

می آیم به سوی تو قدم قدم می‌بارم در آسمانی حرم
دلتنگم به اسم تو قسم
دلتنگم به شوق تو هواییم، می‌دانم که با شما خداییم
میدانی امام رضاییم

هربار سویت پر کشیدم از سر شوق
اذن دخولم را میان راه خواندم
تکرار میکرد آسمان همراه با من
کنج حرم وقتی امین الله خواندم

آرامش عشقی امید عاشقانی
شمس الشموسی آسمان قلب مایی
آقای من هرکس در این دنیا غریب است
هرگز ندارد بهتر از تو آشنایی

در صحن آزادی رهایم کردی از خود
در صحن گوهرشاد خود را یافتم باز
دستم دخیل پنجره فولاد بودو
دل با کبوترهای گنبد گرم پرواز

می آیم به سوی تو قدم قدم میبارم در آسمانی حرم
دلتنگم به اسم تو قسم
دلتنگم به شوق تو هواییم میدانم که با شما خداییم
میدانی امام رضاییم