امام حسینه بامرام بامراما

امام حسینه بامرامِ بامراما
خدا نگهداره حسینشو براما

میشه یذره‌شم بدی به ما جوونا
عشقی که انداختی تو قلب پیر غلاما

سحر حسین می‌گفتن، غروب حسین می‌گفتن(۲)
چه خوب می‌رفتن روضه، چه خوب حسین می‌گفتن

تا می‌گفتن حسین میشد اشکا روون(۲)
می‌کشیدن هوار با تمام توون
وسط روضه‌ها تو نوای حسین
نفساشون گرفت، آره اینه جنون

یا اباعبدالله(۲)

سینه‌زنیمو فاطمه دیده به قرآن
بلند میگم حسینو مادرش میگه جان
کافیه یک دفعه بیاد رو به ضریحت
اونکه به بیرق و علم نداره ایمان

تو روضه که می‌شینیم، غنیمته هر لحظه
جدا شدن از دنیا به نوکریش می‌ارزه

رو همه غیر تو من خط می‌کشم
واسه‌ی دیدنت منت می‌کشم
با همون حال زار وقت احتضار
خودمو تا دم هیئت می‌کشم