از آن دقیقه که بال و پرت رو ریختند

از آن دقیقه که بال و پَرِ تو ریخت به‌هم
تمامِ زندگی‌ام سَرِ تو ریخت به‌هم

نشد به پای هم آخر که موسفید شویم
قرارِ زندگی ما سرِ تو ریخت به‌هم

حسن نگفت من خودم که فهمیدم
میانِ کوچه چرا مَعجرِ تو ریخت به‌هم؟
****
نبینم یار و یاوری، نداری
نبینم حرفِ خستگی، بیاری

نبینم پهلوونِ خِیبرِ من
سرت رو روی خاکِ غم بذاری

اگه میونِ بسترم، اگه می‌سوزه پِیکرم
اگه که زخمیه پَرَم، بازم می‌خونم با باوَرمَ

علی طبیبِ من و، منم مریضِ علی
علی امامِ من و، منم کنیزِ علی...

شنیدم دنیا دیگه نیست به کامِت
شنیدم بی‌جواب شده سلامت

شنیدم کعبه‌ی اُمیدِ زهرا
ندارن تو مدینه احترامت

نخوری غُصّه شوهرم، می‌دونی که دلاوَرم
جاته رو چشمای تَرَم، بازم می‌خونم با باوَرم

علی طبیبِ من و، منم مریضِ علی
علی امامِ من و، منم کنیزِ علی...

تو این نُه ساله با همه وجودم
سِپَه‌سالارِ لشکرِ تو بودم

گواهی میدن عاشقِ تو هستم
سَر و پهلو و بازوی کبودم

به جونِ تنها دخترم، تا نَفَس‌های آخرم
مدافعِ تو حیدرم، بازم می‌خونم با باوَرم

علی طبیبِ من و، منم مریضِ علی
علی امامِ من و، منم کنیزِ علی...