احلی اسمائکم شیرین‌تر از شهدی

احلی اسمائکم شیرین‌تر از شَهدی
آقای سامرا، مولا اباالمهدی

می‌آید بر حسن، صاحب حرم شدن
مولانا یا حسن، مولانا یا حسن...

همراه مهدی‌ام، زار و محزونم من
سائلِ سفره‌ی نرجس خاتونم من

شد مانندِ رُباب از غم‌های تو آب
مولانا یا حسن، مولانا یا حسن

می‌لرزد دست تو با لب‌های عطشان
می‌خورد ظرف آب آهسته بر دندان

زنده شد این زمان غم‌های خیزران
مولانا یا حسن، مولانا یا حسن...

در جوانی شده گرفتارِ بستر
می‌خوانی زیرِ لب روضه‌های مادر

با ضربِ میخِ در، مادر شد بی‌پسر
واویلا مادرم، واویلا مادرم...

مادرم مادرم مادرم...

یا زهرا، یا زهرا...