اباعبدالله

(ابا عبدالله، یا ابا عبد الله)۲

تو شأن آیه آیه‌ی قرآنی
مسلمانت شد راهب نصرانی

به عَینَ مسلم و به عینَ هانی
به پا کرده عشقت عجب طوفانی

ندارم من عشقی به جز تو والله
(ابا عبدالله، یا ابا عبد الله)۲

فدای آن که گفت: حسینُ منّی
بدون تو دنیا ندارد معنی

برای تو مُردن حسین جان یعنی
شوم بعد از مرگم به تو اَلحِقنی

بگو اَلحِقنی یا حسین، یا الله
(ابا عبدالله، یا ابا عبد الله)۲

در آن نفس که بمیرم در آرزوی تو باشم، حسین
در آن امید دهم جان که خاک کربلای تو باشم، حسین

(ابا عبدالله، یا ابا عبد الله)۲

چنان گریه بر تو فضیلت دارد
غلامت هر کس شد هویّت دارد

جهان بر عشقت محوریّت دارد
تو عشقی هستی که حقیقت دارد

ندارم غیر از تو کسی را، والله
(ابا عبدالله، یا ابا عبد الله)۲

یه عمر پای عشق تو درگیرم
خوشم مجنونم، خوش به این تقدیرم

تو لب تر کن بی شّک برات می‌میرم
در خونت آقا بزن زنجیرم

ابد والله ما ننساه یا ثارالله 
(ابا عبدالله، یا ابا عبد الله)۲

به وقت صبح قیامت که سر ز خاک برآرم
به گفتگوی تو خیزم، به جستجوی تو باشم

(ابا عبدالله، یا ابا عبد الله)۲

همین که تو روضه‌ام کافیه واسم
با دست‌های ساقی پر شده کاسه‌ام

سر از پا نشناسم پر از احساسم
آی اهل عالم من سگ عبّاسم

به تمثال ساقی به تو ای والله
(ابا عبدالله، یا ابا عبد الله)۲

به مجمعی که درآیند شاهدان دو عالم
نظر به سوی تو دارم غلام روی تو باشم

(ابا عبدالله، یا ابا عبد الله)۲