آن دل که با محبت یارآشنا نشد

آن دل که با محبت یار آشنا نشد
روی شفا ندیده و دردش دوا نشد
اینجا به دام عشق فِتادن رهایی است
هرکس نشد اسیر محبت، رها نشد

باید که سائل رشحات دعا شوی
دارا نشد هر آنکه در این در گدا نشد
دنیا چه وعده‌های قشنگی به خَلق داد
اما سراب بود، بگو پس چرا نشد

یا ساتِرَ‌العُیوب، گناهان زشت من
رازی بزرگ بود ولی برملا نشد
یک شب نشد که توبه کنم از گناه خویش
روزی نبود تا که نمازم قضا نشد

چشمم دمی به مُصحَفِ قرآن نظر نکرد
گوشم انیس زمزمه‌ی ربنا نشد
همرنگ ما جماعت دنیاطلب شدند
روحم حریف نفس بد و بی‌حیا نشد

با این که روسیاهم و آغشته با گناه
جز مهر اهل بیت در این سینه جا نشد
تاریخ شیعه روضه‌ی تلخی است، بی‌گُمان
اما کسی بُریده سرش از قَفا نشد

تابوت و تیر بوده و دفن شبانه بود
اما کفن برای کسی بوریا نشد
امشب به آبروی حسینت مرا ببخش
ما را ببخش اگر دلمان کربلا نشد