آنکه از روزِ ازل روزیِ ما را غم داد

آن‌که در عالم ذر روزی ما را غم داد
غم و شادی جهان را به خدا توأم داد

اول ماه حسین است خدایا شکرت
باز امسال محلی به منِ بد هم داد

آی مردم همه دعوت به محرم شده‌‎اید
بار عامی ست که ارباب به این عالم داد

هر کسی را به طریقی سوی کشتی آورد
به کسی دیگ غذا داد و به یکی پرچم داد

مشتری ذات خدا بود، فروشنده حسین
جمع ما را به خدا داد، ولی درهم داد

ما خودی های حسینیم نشانش این است
که به ما آب فرات و به همه زمزم داد

به خدا ما که ندیدیم بگوید احدی
حاجتم را ز حسین خواستم اما کم داد

حسین... حسین... حسین...

صد برابر ز خود فاطمه پس می‌گیرد
آنکه در بزم عزا آمد و یک درهم داد

از حَسن اِذن گرفتم که حسینی شده ‌ام
از بقیع آمدم و کرب و بلا را هم داد

یا رب این مرد چه مردی‎ ست ن‎فهمم من
که به دشمن ته گودال بلا خاتم داد