
آفتابت خورد بر گلبرگ شبنم داد و شد اشک ما اینگونه از گرمای این غم داده شد گریهی بر تو اصول کافی بخشایش است این همان درسیس که روزی به آدم داده شد اعتباری هم اگر داریم از این اشکهاست در کنار آبروها آبرو هم داده شد یا حسین ما یقینا یا الهی گفتن است بین تور روضه بر ما اسم اعظم داده شد ای که ذکر تو دلیل التیام زخمهاست هر زمان نام تو را بردیم مرهم داده شد یک نخ از چادر سیاه فاطمه برداشتم این چنین بر سردر هر خیمه پرچم داده شد سینهی ما آه را کم داشت زهرا ناله زد از همان ساعت به هر سینه زنی دم داده شد عاشقانت فرصت دیوانگی میخواستند ناگهان دیدند که ماه محرم داده شد این تَه گودال رفتن مُزد شاهنشاهی است رَملها تاجیست که بر شاه عالم داده شد