آروم و قرار من

آروم و قراره من، بی تو زندگى هرگز
ميری از پيشِ حيدر، زهرا جان خداحافظ

پاشو باز دست به پهلو بگير و
پاشو باز دست به زانو بگير و

پاشو آرومم عيبی نداره
بمون و از حيدر رو بگير و

من كه هستم، ديگه رو زدنت به فضه چيه
دارم مي‌ميرم، چرا فاطمه خونمون خونيه
دارم مي‌ميرم،  روی چادرت جای پای كيه

آه ياس كبود من، آه بود و نبود من...

چی شد كه حسن هر شب، تو خواب ميشه چشمش خيس
چند روزه چرا زهرا، گوشوارت تو گوشِت نيس

تو كه آهِ حيدر رو شِنُفتی
چرا چند روزه چيزی نگفتی

تو گوش حسن چی گفتی زهرا
چرا تا راه ميری هِی میاُفتی

نگو كه ميری، آخه زينبم سايه‌ی سر می‌خواد
نگو كه ميری، واسه‌ی عروسيش يه مادر می‌خواد
نگو كه ميری، آخه آشيونم كبوتر می‌خواد

آه ياس كبود من، آه بود و نبود من...