آدم شدم من با گریم

آدم شدم من با گِریم 
شاهی و من هم رَئیت

چقدر آقاست اکبر تو 
چقدر خانومه رقیه‌اتت

شب من با روضه‌ات سَر شد 
حال و روزم بهتر شد

از دعای زهرا بود که 
مَنصَب من نوکر شد

کی این همه مجنون داره 
بی سَر و سامون داره

سینه‌زنت دَم می‌گیره 
تا زمانی که جون داره

عشق تو دینه و دنیامه 
کربلای تو دنیامه

به همه گفتم و می‌گم من 
این حسینه که آقامه

آقامه، آقامه، آقامه 
حسین اِبنِ عَلی، آقامه

اگه براش بمیرم کَمه 
دلم می‌خواد بِرم علقمه

اشک و شور و شینو دوست دارم
اربابم حسینو دوست دارم، بین‌الحَرمینو دوست دارم

ثارالله، ثارالله، ثارالله، یا ابا عبدالله
روحی لَکَ فِداء یا اَبا عَبدالله

همین‌که راهم دادی توی روضت، ازت ممنونم
همه زندگیمو نذر تو کردم، حالا مدیونم

تا نفس تو سینه باشه آقا جون، برات می‌خونم
یه لحظه هم آروم نمی‌گیره این، دل دیوونم

می‌خورم به اسم تو قسم 
تویی همه‌ی کار و کَسم

اسم تو آرامش قلبه و 
آمده رفته هر نفسم

دین و دنیای ما ثارالله
مشق شب‌های ما ثارالله

ثارالله...