آب و گل سینه زنان را از گل ارباب سرشتند

آب و گِل سینه‌زنان را، از گِل ارباب سرشتند
نام حسین ابن علی را، بر دل عشاق نوشتند...

سر در این خیمه عَلَم می‌زنم
تا ابد از عشق تو دم می‌زنم

یا وجیهً عِندالله، سیدی یا ثارالله...

در صف یاران تو مُردن، نیست به جز راه سعادت
می‌رسد از نامه‌ی بابا، عطر دل‌انگیز شهادت

در ره تو می‌سپارم جان عمو
کاش دهی رخصت میدان عمو

از ازل پیمان بستم، تا ابد یارت هستم...

(افتادی و من، افتادم
باز یاد حسن، افتادم)۲

وقتی رو تنت، نعلا رو دیدم، نیزه رو دیدم تو پهلوت
یاد اون تنی افتادم که با، تیرا دوخته شد به تابوت

سخته واسه من، فراقت قاسم
خندیدن همه، به داغت قاسم
باز دارن میان سراغت قاسم، واویلا

روی من نبند، چشاتو قاسم
رو زمین نکش، پاهاتو قاسم
مادرت شنید، صداتو قاسم، واویلا

یادگار مجتبی قاسم...

(سنگایی که روت، افتادن
نقل مجلسِ، دومادن)۲

گل بودی گرفتن گلابتو، عطر تو پیچیده قاسم
خونت از رو نعلای اسباشون، رو زمین چکیده قاسم

کشتیِ به خون، نشسته قاسم
کی هنای مو تو بسته قاسم
دنده‌هات همه شکسته قاسم، واویلا

غُصه‌ی عمو، همینه قاسم
بردنت سینه، به سینه قاسم
اما پات، به روی زمینه قاسم، واویلا