پیر مردی،میون کوچه‌های غربت،میره با یک دل ِ شکسته
به سویِ کاخ ظلمِ اَعدا
اون دلِ شب،به پشت مرکبی شبونه،می دَوه و ذکر رو لبهاش
ناله‌ی جانسوز یا زهرا(س)
آسمون گریه کن برا غربتش
بی امون گریه کن برا غربتش
نوحه‌ی دلها واویلا...ناله ی زهرا(س)...واویلا...
*نا نجیبا،شبونه ریختن توی خونه،در اوج ظلم و بی‌حیایی
آتیش زدن به بیت مولا
زنده شد باز خاطره‌ی چادر خاکی،خاطره ی کوچه و سیلی
خاطره‌ی علی و زهرا(س)
روضه‌ی کوچه خوند دو چشم تَرِش
تازه شد تو دِلِش غم مادرش
لاله‌ی پرپر وای مادر فدای رهبر وای مادر...
حجت الله،دلم به یاد قبر پاکِت،که زیر نور آفتابه،شده کبوتر هوایی
آرزومه،که با دعای تو آقا جون،مثل اهالیِ شلمچه،منم بشم کرببلایی
عشقِ اهل ولا حَرَم،کربلا
دل شده مبتلا حرم،کربلا
قسمت این جمع کن آقا یک شبِ جمعه کربلا...
سایت شهید آوینی
