مُلِئَتْ بُطونُهُم مِنَ الْحرام

مُلِئَتْ بُطونُهُم مِنَ الْحرام
اگه رفت رو نیزه ها سر امام
اگه کشته شد حسین تو ازدحام
مُلِئَتْ بُطونُهُم مِنَ الْحرام

مُلِئَتْ بُطونُهُم مِنَ الْحرام
میزدن از روی بغض مرتضی
پیر مردا همه با عصا مدام
مُلِئَتْ بُطونُهُم مِنَ الْحرام

امون از خنجر کند و
سینه و چکمه‌ی سنگین
امون از سر بریده
امون از پیکر خونین

آه! اباعبدالله

******

مُلِئَتْ بُطونُهُم مِنَ الْحرام
اومدن یه عده پست بی مرام
قُربةً اِلَی الله واسه قتل عام
مُلِئَتْ بُطونُهُم مِنَ الْحرام

مُلِئَتْ بُطونُهُم مِنَ الْحرام
روی زخم جگرش نمک زدن
زنده بود و حمله کردن به خیام
مُلِئَتْ بُطونُهُم مِنَ الْحرام

امون از آتیش و دود و
لحظه‌ی آخر گودال
امون از سیلی و دشنام
بُردنِ خاتم و خلخال

آه! اباعبدالله

*****

مُلِئَتْ بُطونُهُم مِنَ الْحرام
امون از روضه‌های کوفه و شام
میزدن یه عده سنگ از روی بام
مُلِئَتْ بُطونُهُم مِنَ الْحرام

مُلِئَتْ بُطونُهُم مِنَ الْحرام
به مخدرات و ناموس خدا
قوم بی حیا نکردن احترام
مُلِئَتْ بُطونُهُم مِنَ الْحرام

امون از بزم شراب و
سر زخمی و پر از خون
امون از تشت طلا و
خیزرون و لب و دندون

آه! اباعبدالله

---------------------------------
انجمن ادبی تکیه نوکری