شب آه و گریه و شب هق هق بارونه

شب آه و گریه و شب هق هق بارونه
سرِ مرتضی شکسته و دل همه خونه
رنگ صورتش شده مثه غروب خورشید و
جبرئیل تو آسمون داره، روضشو می‌خونه

امشب توی دل بچه ها شده غوغا
افتاده توی بستر غریبونه مولا
می‌ره با روی خونی زیارتِ زهرا

سی سال هر شب، مرگش، رو خواست از خدا
اما امشب، حیدر، شد حاجت روا
تَهَدَّمَتْ، وَ اللهْ، اَرْکانُ الْهُدَیٰ

     تَهَدَّمَتْ، وَ اللهْ، اَرْکانُ الْهُدَیٰ


حانَ في سَمائِنَا الْغُروبْ، يَسْطُو بِنَا الْآهُ
غابَ شَمسُنا مِنَ الْوُجودْ، نَضيعُ لَوْلاهُ
بَعدَ ما بَكىٰ حَياتَهُ، يَنْعَىٰ عَلَى الزّهراءْ
قَدْ مَضىٰ اِلىٰ زَكيَّتَهْ، وَ الْكَوْنُ يَنعاهُ

يَرْوي لَنا الْحُسَينُ، وَ دَمْعَهُ الْحَمْراء
مُصيبَةَ الجَبينِ، بِفَجْرِهِ الْغَبْراء
وَ سَقْطَةَ الْجَنينِ، وَ لَطمَةَ الزّهراء

ماتَ الْقرآن، وَ الدّين، وَ الْجَوْرُ بَدَىٰ
ماتَ الْاِسلام، وَ الْعَدلْ، مَخْنوقَ الصَّدَىٰ
تَهَدَّمَتْ، وَ اللهْ، اَرْکانُ الْهُدَیٰ

     تَهَدَّمَتْ، وَ اللهْ، اَرْکانُ الْهُدَیٰ

لحظه‌ی وداع شده ولی، انگاری معلومه
که دلش پر از تلاطمه، با اینکه آرومه
افتاده یادِ وصیت و سفارش زهرا
که میگفت حسین من توی کربلا مظلومه

می‌گفت که زخمیِ تیر و نیزه ها میشه
می‌گفت اسیرِ درد و غم و بلا میشه
می‌گفت جلوی چشمام سرش جدا میشه

جسمش بی‌سر، روی، خاک کربلا
اِرْباً اِرْبا، عریان، زیرِ دست و پا
تَهَدَّمَتْ، وَ اللهْ، اَرْکانُ الْهُدَیٰ

     تَهَدَّمَتْ، وَ اللهْ، اَرْکانُ الْهُدَیٰ

منبع:نجمن ادبی تکیه نوکری(مشهدمقدس)