سحر شبهای ، توبه کارا اومد
حاجت افطار ، روزه دارا اومد
یه جهان مدیون ، نمک نامش شد
کربلا شیرین از ، عسل جامش شد
خُلقش خود خود محمده / خَلقش شبیه احمده
عالم همه فدای نامشن / عمر همه سختیا سراومده
مهتاب - شبای تاره - دل و دلداره - آقامه
درمون - دل پردرده - خدایی مرده - آقامه
تا خدا خَلقش کرد ، جنت و تضمین کرد
فتبارک گفت و ، خودش و تحسین کرد
از ازل قائل شد ، واسه اون استثنا
بخشش بی حد رو ، به حسن داد یکجا
امشب همه دلا بهاریه / رحمت دوباره جاریه
خونش تنها امید سائلاس / توو این خونه کرم انحصاریه
فخر عالم لاهوته - جهان مبهوت - آقامه
توو محشر - دلم سرمسته - شفاعت دست - آقامه
فروغ شبهای ، بی قمر پیدا شد
امید نخلای ، بی ثمر پیدا شد
همه جا بارونه ، همه دنیا سبزه
مقدم این مولود ، به جهان می‌ارزه
عشقش قناری ها رو کرده مست / حُبِّش توی دلم نشست
خاکِ زیر پاهاش معراجمه / نام حسن رو لب ملائکه ست
از عشقش - دلم لبریزه - چه شورانگیزه - آقامه
سلطانه - به مُلک قلبم - بدونه عالم - آقامه
منبع:موسسه ادبیات آیینی بی‌پلاک
