یه عالمه گریه

یه عالمه گریه به روضه بدهکارم
تا خوب نشه زخم‌هام دست بر نمی‌دارم

بذار حالا حالا نوکرِ شما باشم
لحظه‌ی مرگم تو خاکِ کربلا باشم

بده که پیش تو، موی سرم سفید نشه
بده که نوکرت، بمیره و شهید نشه

من
اصلاً اومدم برات شهید بشم
تا تو قلب مادرت عزیز بشم
سردم نکنی، طردم نکنی

عزیزم حسین عزیزم عزیزم ...

یه عالمه خنجر توی پیکرت جا شد
سرِ پر از خونت روی نیزه‌ها جا شد

بذار بجای تو من بشم حسین، بی‌سر
تو تنگیِ گودال تو صدا نزن مادر

بده که پیرهنت بدست شمر بی حیاست
بده حسینِ من تنت به زیرِ دست و پاست

من
اومدم کفن کنم به پیکرت
ببوسم گلوت بجای مادرت
تنهام نذاری تنهام نذاری

عزیزم حسین عزیزم عزیزم ...

(یه عالمه گریه به روضه بدهکارم) 2
(تا خوب نشه زخم‌هام دست بر نمی‌دارم) 2

(کاشکی می‌شد مثل عقربه‌ها برگردم) 2
(به کربلاهایی که قبلاً سفر کردم) 2

(کاشکی می‌شد ساعت همون لحظه وایمیستاد) 2
(تو اولین بار که چشام به گنبد افتاد) 2

ندیدنِ حرم بلای جونِ نوکره
نکنه اربعین نیام نذاری آبروم بره

این چه بلاییه که اومده سرم؟
منو دق نده بذار بیام حرم

(از حال خودم
درمونده شدم) 2

عزیزم حسین، عزیزم عزیزم  ....