یا ربّ شهر رمضان غم دارم به قرآن
میگم با کام عطشان حسین جان، حسین جان
حتّی وقت افطار آب نمی‌خورم
یاد لبای دلدار آب نمی‌خورم
حتّی زبون روضه تشنه بمیرم
یاد لب علمدار آب نمی‌خورم
اصاً تشنگی یعنی حال کربلایی
خوشبختی چیه جز اینکه مال کربلایی
وقتی دم افطار مات کربلایی
توبه کن مثه حُر بشو لات کربلایی
یا اباعبدالله، یا اباعبدالله
یا ربّ شهر رمضان دلتنگم به قرآن
برا ضریح عطشان حسین جان
ماه رمضون بی گریه آب نمی‌خورم
یاد لب رقیّه آب نمی‌خورم
برا علیِ اکبر تشنه بمیرم
یاد علیِ اصغر آب نمی‌خورم
اصاً روزه گرفتن یعنی با حسینی
تشنت که میشه مشغول ذکر یا حسینی
وقتی دم افطار دلتنگ حسینی
یعنی با زبون روزه همرنگ حسینی
یا اباعبدالله، یا اباعبدالله
