گریه کن دست برسرت بکشم
یارما دوست دار چشم ترت
هرچه کردی بگو عُذر بخواه
اعتراف تو منشا اثر است
همت ترک معصیت نکنی
توبه‌هایت تمام بی اثر است
ای خدا رو سیاه آمدام ۲
عَف کن آبروم در خطر است
منه افتاده را بلندم کن ۲
جای افتاده گوشه‌ی گذر است
کجانحل ناله‌ها بیشتر از همه گناهکارم
بیشتر از هر که دور و برم است
این دلم سنگ شد قبول ولی
دلم من خوش به چهارده نفر است
ای جور من را کشیده است حسین
کار کودک به گردن پدر است
به همان لحظه غم انگیزی که پدر پیش پسر است
به تنی که هزار پاره شد به تنی که بدون بالا و پر است
به اذن گو بی گلو‌ی حرم
به رسولی که سخت محتضر است
یا الهی الکریم ادرکنی
انت رب العظیم ادرکنی
