
نقاب گر فکنی از جمالِ ذات، علی جان شوند خلقِ جهان بر رُخ تو مات، علی جان به بام معرفتت کوته است پایهی عرفان که نیست عارف ذات تو جز خدات علی جان فتاده جان ضعیفم شَها! به بحر طبیعت بیا بیا که تویی کشتی نجات علی جان خدا نخواسته باشد که دوری تو ببینم چه در حیات علی جان، چه در ممات علی جان از آن زمان که شنیدم «فَمَن یَمُت یَرَنی» را هوای موت به سر دارم و لقات علی جان اگرچه غرقِ گناهم، غم از حساب ندارم که بُرده حبّ توام بیم سیّئات علی جان