پرستوی غمگین؛ کبوتر زخمی
داری می‌سوزی با بال‌وپر زخمی
آه! روز و شب، گریه می‌کنی
دردآور گریه می‌کنی
می‌خوای من رو آروم کنی
آروم‌تر گریه می‌کنی
دست روو دلم نذار
اسم سفر نیار
بچّه‌هاتو ببین
اشکمو در نیار
نبین سر پام و نبین که می‌خندم
واسه توئه زهرا اگه هنوز زنده‌م
آه! لحظه‌لحظه توو آتیشم
فکر کردی من آروم می‌شم؟!
ایستاده بودم فاطمه
زدن تو رو پیش چشمم
قصّه‌ی رفتنو
دیگه بذار کنار
خدایی فاطمه
اشکمو در نیار
شکسته گل‌برگات ولی بازم گل کن
به‌خاطر زینب، یه‌کم تحمّل کن
آه! پیراهن حسینتو
دست زینب میدی چرا
وقتی حسینو می‌بینی
زیر لب میگی: کربلا
کنار بسترت
نشسته بی‌قرار
به‌خاطر حسین
اسم سفر نیار
