وابسته دنیا شدم خسته شدم ارباب

وابسته‌ی دنیا شدم خسته شدم ارباب
تنها امیدم به توئه ردم نکن ارباب

وابسته‌ی دنیا شدم داغونِ داغونم 
تو یکی تنهام نذاری آرامشِ جونم
 
کلّ دنیارو دویدم هیچی جز ضرر ندیدم
از رفاقت‌های دنیا من به این جمله رسیدم 

همه میرن تو می‌مونی 
حسین جانم، حسین جانم
دوسِت دارم تو می‌دونی 
حسین جانم، حسین جانم

من از دستِ کریمِ تو کَرَم می‌خوام حسین جانم
دلم تنگه، دلم تنگه حرم می‌خوام حسین جانم

حسین جانم... 
 
****

وابسته‌ی دنیا شدم خودمو آزردم 
از دشمنام بدتر آقا از رفیقام خوردم

دلبسته‌ی دنیا شدم آقا کم آوردم 
منو نزن با کربلا آخه زمین خوردم 

کسی که زمین خورده، چوب و خنجر نزنیدش 
تَهِ گودال پیش مادر، از قفا سر نبُریدش

سرِ انگشت و انگشتر چه غوغا شد حسینم وای 
سرِ گوشواره‌ی دختر چه بلوا شد حسینم وای 

خودم دیدم خودم دیدم، ندادن آب به ثارلله
سرِ یه کهنه پیراهن چه دعوا شد حسینم وای