هروقت به در بسته میفته راه آدم

هر وقت به درِ بسته میفته راهِ آدم
هر غصه و غم وا می‌کنه تو دل یه ماتم
دعای مادرونه‌ت برای من می‌شه مرهم 
آخه مادره که تا آخرش می‌مونه واسم

دعای تو برای همسایه شفاست 
دعای تو به دردِ نوکرا دواست 
دعای تو باعث حل مشکلاست 

دعای تو شروع ماه و سالمه 
دعای تو بروت رزقِ عالَمه 
دعای تو پاسخ هر سؤالمه 

برام دعا کن مادر...

من منتظرم هنوز قنوت برداری مادر
می‌دونم نمی‌تونی، سختته، حق داری مادر
برا دلخوشی هم شده میری سفره میاری
نون رو تو سفره با دست خودت می‌ذاری مادر

سفره‌ی تو برکتِ رزقِ مردمه 
سفره‌ی تو دلیلِ خلقِ گندمه 
نتیجه‌ی سفره‌ی تو تبسمه 

سفره‌ی تو پُر از شعوره واسه من
سفره‌ی تو صفا و شوره واسه من
دعای سفره‌ی تو نورِ واسه من

برام دعا کن مادر...