هر چی میگم حسین حسین یه ذره سیر نمیشم

هرچی میگم حسین حسین        
یه ذره سیر نمیشم
اگه که دیر به دیر نیام                 
بهونه گیر نمیشم

حتی اگه موی سر و              
محاسنم سفید شِه
چون که جوونیم با تو بود   
من آقا پیر نمیشم

ارباب، چشای من تو روضه‌هات تر شد
عمر گدات پایِ غمت سر شد
حال دل من با تو بهتر شد

ارباب، آغوش گرمتو برام وا کن
منم تو لیست نوکرات جا کن
برات کربلامو امضا کن

آقا حسین حسین حسین حسین جانم

مگه میشه بری حرم                    
دلت رو جا نذاری
سوغاتی مُهر تربت و                    
یه جا نماز نیاری

خیلی نمی‌گذره که من                   
از حرمِ تو اومدم
می‌کنه آرومم فقط                    
اون عکس یادگاری


جونم، دیدی که بسته شد بهت جونم
تو روضه‌ها زار و پریشونم
از دوریه حرم چه دلخونم

جونم، نذرِ علیِ اکبرت ارباب
این نوکر دیوونه رو دریاب
تو شام تار من تویی مهتاب

آقا حسین حسین حسین حسین جانم(۴)

تویی خدای ادب و                
توئی تو اَشجَعُ الناس
پیچیده توی روضمون           
بوی خوشِ گل یاس

هرکی می‌خواد هرچی بگه             
این اعتقاد قلبمه
آی اهل عالم بدونید                 
اسممه کلب العباس

عباس، الهی من فدای اون چشمات
اون خال گونه و قد رعنات
آخ که شده رقیه خاطرخواهت

عباس، اسمِ تو مُرده می‌کنه زنده
دریا شده واسه تو شرمنده
روی لبت همیشه لبخنده

عباس، آقام آقام آقام آقام عباس(۴)