نوکر تو اون روزی که بمیره روز سختشه

نوکر تو اون روزی که، بمیره روز سختشه
بیا به دیدنش آقا، بیا که دیگه وقتشه

اجازه میدی دلبرم، که جنازم بیاد حرم
عجب سعادتی داره، آدمی که این بختشه

آدمی که این بختشه، بزار بگه که وقتشه
یه دلبری دارم عجیب، این دل من بدبختشه

پای دل خسته‌ی من، هوای نینوا داره
کبوتر سینه‌ فقط، هوای کربلا داره

حسین وای وای وای

خاطره‌های بچگی، تو روضه‌ها خورده رقم
دسته‌ی زنجیرزنی و سینه زدن پای علَم

ارادتم کم نمیشه، دوسِت دارم خیلی زیاد
چشامو باز می‌بندمو، بچگیام یادم میاد

بچگیام یادم میاد
یه قاب عکس تو خونه بود
محبت صاحب عکس
دل از دلم ربوده بود

ابروهای کمونی داشت، نگاه مهربونی داشت
بزار ته عرضو بگم، چهره‌ی آسمونی داشت

حسین من، اَنا مجنون الحسین...

دو دهه بیشتر شده که، جمعه شبا یاد توام
لیلی شیرین منی، مجنون و فرهاد توام

میون بین الحرمین، آرزو دارم بمیرم
آخر یه روز حاجتمو، میامو از تو می‌گیرم

آخر یه روز حاجتمو، ازت می‌گیرم
میام تو بین الحرمین، برات میمیرم

آقام آقام آقام آقام حسین...

دنیای من، آقای من
اللهم الجعل محیایَ محیای من
من برای تو گریه می‌کنم، تو برای من 
آقای من

سامون بده 
لیلای من یک خبری به مجنون بده
هر آن‌که مُردم کرببلاتو نشون بده 
سامون بده

میگم عاشقم
اما خودم بهتر می‌دونم که نالایقم
کدوم عاشقی
من که همیشه برای تو آینه‌ی دِقم
کجا عاشقم

دوا بده، درد بده
هر چی دارم ازم بگیر به من یه کربلا بده

انا مجنون الحسین، ثارالله...