مکّه‌ی من مکّه بود

مکه‌ی من مکه بوَد، مِنای من دو کوهه
قبله‌ی من جبهه و، کربلای من دو کوهه

مدینه‌ام شلمچه و، بقیع من هُویزه
مَروه من طلائیه، صفای من دو کوهه

دیار غربت و غم و، وادی عشق و عرفان
جای قبول توبه و، دعای من دو کوهه

محل کسب دانش و معرفت و ولایت
راه عبور آزمون، برای من دو کوهه

کوچه‌ی آشنایی و محل بی‌قرارها
مأمن من، پناه من، سرای من، دو کوهه

فرصت بیعت من و جایِ نِدای لبیک
زود به یار می‌رسد صدایم از دو کوهه

اگر چه راه کربلا، بسته به عاشقان است
عَلقمه و فُرات و نِینوای من دو کوهه

جای سرودن شعار انتقام سیلی
شبیه کوچه‌های مُقتدای من دو کوهه

بین تمام شهرهای کشور دل من
آنکه بود محرم ناله‌های من دو کوهه

قافله رفته و دگر جدایم از شهیدان
مریض هجرم و فقط دوای من دو کوهه