من سکینه‌ی حزینه‌ام
سنگ غم شکست، آئینه‌ام
یه دنیا غم تو سینه‌ام
وای وای وای
اونکه بغضشو خورد تو گلو
اونکه تو دلش موند آرزو
اونکه مَشکو داد دست عمو
وای وای وای
عمو رفتی برنگشتی
عمو تو کجای دشتی؟
عمو فراموش نکردی
عمو گفتی برمی‌گردی
عمو بی تو آب حرومه
عمو کارمون تمومه
رقیه غش می‌کنه اگه تب کنی
کاش بودی اوضامونو مرتب کنی
ای غیرت الله کجایی که تا نگاه
به چشمای خیس عمه زینب کنی
علمدار خدانگه‌دار، خدانگه‌دار، خدانگه‌دار
*****
آسمون نشین ای مَه جبین
به خاطر ما خوردی زمین
جاش خالی، کجاست ام‌البنین؟
وای وای وای
مادرت که نیست، عمه که هست
جای تو شده علم به دست
رفتی و قد بابام شکست
وای وای وای
عمو چشم برد قد و بالات
عمو تیر زدن به چشمات
عمو دستاتو بریدن، عمو رو تنت دویدن
عمو تو کمین نشستن، عمو فرقتو شکستن
رفتی و صحرا رنگ بی رحمی گرفت
هر دلی از رفتن تو زخمی گرفت
سفره‌ی نذری تو علقمه چیدی و
هر کسی از پیکر تو سهمی گرفت
علمدار خدانگه‌دار، خدانگه‌دار، خدانگه‌دار
*****
حالا که عمو شدی شهید
دور خیمه‌ها شمر پلید
برا ما خط و نشون کشید
وای وای وای
خنجر با نگاه نشون میده
چکمه‌ی سیاه نشون میده
راه قتلگاه نشون میده
وای وای وای
عمو وای از دل سنگی، عمو ده مرکب جنگی
عمو وای از ته گودال، عمو وای از تن پامال
عمو پیرهن میره غارت، عمو ما میریم اسارت
تنگه دلم دست عمو رو بوس کنه
بابام کجاست دخترشو عروس کنه
کارم به جایی رسید بریم شهر شام
مطرب بیارن نگاه به ناموس کنه
علمدار خدانگه‌دار، خدانگه‌دار، خدانگه‌دار
