من الذی ایتمی ابتا یا حسین

مَنِ الَذی اَیتَمَنی اَبَتا یا حسین...

(تو خرابه تک و تنها، دختری شبیه زهرا)۲
توی چشماش پر اشک و، روی پاهاش سر بابا

زیر لبهاش گله داره، گله از قافله داره
دست ناجور سر پر خون، کف پاش آبله داره

بس که زلفاش پریشونه، لا به لاش میشکنه شونه
محرماش میگن رو موهاش، گل سر یا لخته خونه

بابا دخترت قشنگه ،رخ ماهش نیلی رنگه
بابا چشمام نمیبینه، اثر سیلی همینه

بابا گوشواره ندارم، یار شیر خواره ندارم
داداش اصغرم کجا رفت، دل و دلبرم کجا رفت

سه ساله کتک نداره، سند فَدک نداره
بچه خندیدن نداره، یتیمی دیدن نداره

دل هر کی یاری داره، یار من فقط رغیه ست
همیشه روی لب من، لعنت بنی امیه ست

من گدای دوره گردم، همیشه پر غم و دردم
واسه خاطر رغیه، توی ویرونه میگردم

واسه‌ی دخت سه ساله، میکنم همیشه ناله
گاهی از داغ گل یاس، گاهی هم برای لاله

عمو عباست کجابود، تو رو بردن به اسیری
صورت زهرایی تو، شد کبود از ضرب سیلی

ای تو ماه آسمونی، دو تا گوشات شده خونی
سه ساله دختری اما، چرا تو قامت کمونی

داری از زهرا نشونه، گل روی تو خزونه
کی به روی پیکر تو، زده ضرب تازیونه

ای گل لاله‌ی نیلی، تو رو بردن به اسیری
الهی فدات بشم من، جای بوسه شده سیلی

اسیر سلسله بودی، پای پر آبله بودی
کربلا تا وادی شام، هم ره قافله بودی 

تک و تنها و گرسنه، کنج اون ویرونه بودی
تو به روی شمع بابام، مثل یک پروانه بودی

وقتیکه باباتو دیدی، تو به آرزوت رسیدی
مثل یک مرغ مهاجر، تو از این دنیا پریدی

همه ی عشقا را دیدم، همه ی دنیا را دیدم
به خدا که توی دنیا، مثل اربابم ندیدم