محبت ابوتراب را که جار میکشم

محبّت ابوتراب را که جار می‌کشم
قلوب بی‌قرار را سر قرار می‌کشم

هر آن‌چه بوی مرتضی دهد به چشم می‌نهم
هر آن‌چه بوی او نداد را به دار می‌کشم

من از دقایق نخست بازگشت از نجف
برای مستی دوباره انتظار می‌کشم

ز خاندان او کریم‌تر کسی ندیده است
اگر که منّتی کشم از این تبار می‌کشم

اگر مرا نخواست زحمتی نمی‌دهم به او
خودم گلوی خویش را به ذوالفقار می‌کشم

به عشق دیدن علی بهشت را نظر کنم
بدون او من از بهشت هم کنار می‌کشم

گناه من اگر دلیل خجلت علی شود
به روز حشر خویش را به سوی نار می‌کشم

غریب دهر هم شوم به سوی هر که می‌روم
غریبی ابوتراب را هوار می‌کشم

اگر وصال او فقط به وقت مرگ ممکن است
برای مرگ انتظار بی‌شمار می‌کشم

روز و شب گویم به آوای جلّی
اکفیانی یا محمد یا علی

(یا علی، یا علی، یا علی)۳

ذکر هر دل را تسلّی می‌دهد
آه حیدر، بوی زهرا می‌دهد
هر چه دارم من از شما دارم

پیش مردم مرا خراب مکن
به همه گفتم تو را دارم

در شب تار ماه من علی است
غم ندارم که رهنما دارم

چند وقتی است ای امیر نجف
حسرت و آه کربلا دارم

برسد پای من به کرب و بلا
با اباالفضل حرف‌ها دارم

پسرت منع شد ز آب و غذا
چقدر گریه‌ی قضا دارم

دنیا محل گذره ولی از کربلات نه
دنیا محل گذره از تو و روضه‌هات نه

دنیا محل گذره
ولی از بین الحرمین
نگو که بگذرم حسین

کربلا خونه‌ی امیدمه
خونه‌ی آقای شهیدمه

ای تموم باورم حسین
چه جوری از تو بگذرم حسین؟

منو بخر ببر حرم حسین
بخر، ببر، حرم حسین