مادرِ علمدار، مادرِ سپهدار
کوه غیرت و عشق، مادرِ جهان‌دار
حالا که پهنه سفره‌ات ای مادر
حالا که سفره‌دارِ تو سقّاست
عاقبت منم به خیر می‌شه
به یه نگاهِ حضرت عباس
(من داد می‌زنم از عمق سینه
عشقم امیرالمؤمنینه
هر چی دارم از سفره‌ی اُمُّ‌البنینه)۳
مادرِ علمدار، مادرِ سپهدار
کوه غیرت و عشق، مادرِ جهان‌دار
عالمی اسیرِ خاکِ تربتِ تو
برده ارث اباالفضل از شجاعت تو
دستای خالیمو تو پُر کردی
کَرَم و عزّتت رو دیدم من
خدایی که رو دست عباسه
تو ادب و وفا ندیدم من
(من زندگیمو وقف تو کردم
عمری برای تو گریه کردم
الهی که دور اباالفضلت بگردم)۲
من داد می‌زنم از عمق سینه
عشقم امیرالمؤمنینه
هر چی دارم از سفره‌ی اُمُّ‌البنینه
اباالفضل اباالفضل...
اَلا مادر به قربونِ جمالت
رُخِ چون بدر و اَبروی هلالت
شنیدم کامِ عطشان جان سپردی
یَلِ اُمُّ‌البنین شیرم حلالت
اباالفضل اباالفضل...
