فدای سلامِت، لبم غرق نامت
بپرس از امامت هنوزم غریبی؟
سلام ای حبیبه، هنوزم عجیبه
امامت غریبه، نداره طبیبی
یعنی می‌شه ماه پشتم دوباره دربیای
پشت سر حیدر بیای، تو کوچه‌ها دورت بگردم
یعنی می‌شه آه بگی که بازوت خوب شده
چند ساله پهلوت خوب شده، چقدر به حالت گریه کردم
من غریبم، من غریبم، من غریبم، من غریبم
ای طبیبم، ای طبیبم، ای طبیبم، ای طبیبم
تو قدّت کمون شد، بهارت خزون شد
چشات خیسِ خون شد، می‌گفتم علی چی؟
تو بازوت ورم کرد، تو این شهر نامرد
تو بودی و سردرد، می‌گفتم علی چی؟
می‌ذاری بگم اون کوچه رو بخشید علی
سی سال گذشت هنوز ولی، من قُنفذو حلال نکردم
می‌ذاری بگم گذشتم از اون چهل نفر
ولی از اون لگد به در نگذشتم و لبریز دردم
من غریبم، من غریبم، من غریبم، من غریبم
ای طبیبم، ای طبیبم، ای طبیبم، ای طبیبم
چقدر غصّه خوردم، با این روضه مُردم
به کوفه سپردم، غریبو بغل کن
غریبو نرنجون، کی دیده که مهمون
بشه غرقِ در خون غریبو بغل کن
می‌دونی باید قربونی رو به قبله شه
شمر میگه رو به خیمه شه، این صحنه رو زینب می‌بینه
می‌دونی باید زود دیگه راحتش کنن
نه این‌که غارتش کنن، یکی روی سینه بشینه
مظلوم، حسین
