عمه بابایم کجاست

دل پریشانم که از بابم نمی‌آید صدا عمه بابایم‌ کجاست (۲) 
من نمی‌خواهم جدا گردم ز دشت کربلا (۲)

عمه بابایم کجاست (۲) 

عمه می‌سوزد دلم، بابم چرا نامد ز جنگ (۲)
گر بیاید گیرمش اندر بغل، من تنگ و تنگ (۲) 
شو برون از خیمه بین، بابم چرا کرده درنگ (۲)
 
عمه بابایم کجاست...  

گر نموده تشنگی، قلبِ مرا عمه کباب
من نمی‌خواهم، در این دشتِ بلا، یک قطره آب
جای آب و جای نان، عمه به من فرما جواب (۲)
ده به من یک پاسخی، عمه تو از بهرِ خدا (۲)

عمه بابایم کجاست...

عمه دیدارِ پدر، آب حیاتم می‌دهد (۲)
چهره‌ی نورانی‌اش، از غم نجاتم می‌دهد (۲)
جای عمویم پدر، آب فراتم می‌دهد
گر بیاید می‌کند سیراب طفلان تو را

شیهه‌ی اسبِ پدر، ای عمه می‌آید به گوش
شوق دیدار پدر، بُرد از سرِ من، عقل و هوش
این صدا می‌افکند در خیمه‌ها جوش و خروش
آمد از میدان صدا از ساقه خیرالنساء

عمه بابایم کجاست... 

بر زمین ای ذوالجناح، آتش به انسان می‌زنی
پای خود را بر زمین نالان و گریان می‌زنی
با غمت، زخمی فزون بر قلبِ طفلان می‌زنی
در حرم از شیهه‌ات، چه محشر کبری به پاست

عمه بابایم کجاست... 

ذوالجناح برگو چرا زینت چنین شد واژگون
گو چرا ای باوفا یال تو شد پر ز خون
چون کنم باور که از تو بابه من گشته نگون

گو که اینک ذوالجناح، بابه من افتاده کجا
ذوالجناح ای مهربان، اسبِ وفادارِ پدر
گو شنیدی در دمِ آخر، تو گفتارِ پدر
بوسه باران می‌کنم، یادِ پدر یال تو را

عمه بابایم کجاست...
 
ای خدا بابا چرا بر خاکها افتاده است (۲)
کی به حلق‌ش از جفا، شمشیرِ کین بنهاده است (۲)
آب آیا در دمِ آخر وی را کف داده است (۲)
یا که شد کشته، لبِ عطشان ز جورِ اشقیا (۲)

عمه بابایم کجاست...