عَلمت یعنی پناه حَرمت یعنی بهشت

عَلمت یعنی پناه، حَرمت یعنی بهشت
باید اسمت رو فقط به روی تربت نوشت

تو دلارامِ من، تبِ ایّامِ من، نفس راحته منو
چی می‌تونم بگم مگه آقا تو کم کشیدی زحمت منو
به نگاهِ کرم برسون به حرم دل بی‌طاقت منو

تو عوض می‌کنی جان، دنیای آدمو
واسه تو می‌زنم من قید دو عالمو
تو به چشم من آموختی رنگ پرچمو
که به چشمم نبینم رنگ جهنّمو

دلارامم دلارامم یا اباعبدالله...
****
به تو آقاجان درود به تو آقاجان سلام
خوبه حال و روز من شبی که هیئت میام

خوبه حالم آقا ولی خب کربلا می‌تونه بهترش کنه
تویی بابُ‌المراد داری نوکر زیاد خدا باز بیشترش کنه
یه آقایی دارم که دل من می‌خواد همه رو نوکرش کنه

نورِ تو بوده قبل از صبح ازل حسین
روی ماه تو قبل از ماه و زحل حسین
بیا بالاسر من قبل از اجل حسین
دَم مرگم می‌خونم صلّی علی الحسین

دلارامم دلارامم یا اباعبدالله...
****
به‌خدا به گردنم داری خیلی حق حسین
نوکریتو می‌کنم به همین بیرق، حسین

همیشه تکیه‌گاه عشق تو یک نگاه چه طور از تو بشم جدا
آقا یا للعجب که ندیده وهب به تو دل بست تو کربلا
هنرِ این عَلم اینه طیّب رو هم بکشونه به روضه‌ها

همه روزی می‌گیرن از خوان کربلا
همه منظومه‌ها تو کیهانِ کربلا
وقتی رو می‌کنم به ایوان کربلا
دلمو می‌سپرم به سلطان کربلا

دلارامم دلارامم یا اباعبدالله...