عزیز فاطمه بر درگه عفوت سر آوردم حسین جانم، حسین جانم
گناهی از تمام كوه ها سنگین تر آوردم
حسین جانم، حسین جانم
به جای دسته گل با دست خالی آمدم اما
دلی صد پاره تر از لاله های پرپر آوردم
حسین جانم، حسین جانم
نشد تا از فرات آب آورم از بهرِ اطفالت
ولی بر حنجر خشكیده ات چشم تر آوردم
غبارم كن به بادم ده مرا دور سرت گردان
فدایم كن كه در میدان ایثارت سر آوردم
حسین جانم، حسین جانم
سرشك خجلت از چشمم چو باران بر زمین ریزد
زبان عذرخواهی بر علیِ اكبر آوردم
حسین جانم، حسین جانم
همین ساعت كه بر من یك نظر از لطف افكندی
به خود بالیدم و مانند فطرس پر در آوردم
حسین جانم، حسین جانم
بده اذنم كه خَم گردم ببوسم دست عباست
كه روی عجز بر آن یادگار حیدر آوردم
چه غم گر جرم من از كوه سنگین تر بُوَد آقا
كه سر بر آستانِ عترت پیغمبر آوردم
