لبیک یا ارباب یا داعی الله
مظلوم عطشان اباعبدالله
آقای عالم شاه کربلایی
شبه پیمبر همنام حیدر
اول قتیلم علی اکبر
دارد صورتم نور مصطفایی
آقای عالم شاه کربلایی
لبیک یا ارباب یا داعی الله
مظلوم عطشان اباعبدالله
آقای عالم شاه کربلایی
ابن الحسینم ابن الحسنم
مانند طوفان من صف‌شکنم
اسماعیل تو می‌شود فدایی
آقای عالم شاه کربلایی
لبیک یا ارباب یا داعی الله
مظلوم عطشان اباعبدالله
آقای عالم شاه کربلایی
خوردم زمین تا از روی مرکب
تسبیح جسمم شد نامرتب
تا دیدی گفتی چه ارباًاربایی
مانند مادر کوچه وا کردند
در پهلوی من نیزه تا کردند
بالا نیاید از گلو صدایی
آقای عالم شاه کربلایی
لبیک یا ارباب یا داعی الله
مظلوم عطشان اباعبدالله
آقای عالم شاه کربلایی
***
می‌رفت و میدان آنکه با او عشق معنا شد
او که وداعش قاتل هستی بابا شد
آه از نگاه آخر بابا به فرزندش
حسرت فقط یک لفظ بود آن لحظه معنا شد
مجنون کجایی که ببینی در دل صحرا
آشفته و آواره و بیچاره لیلا شد؟
در وصف رزمش هر چه گویم باز کم گفته‌ام
یک جمله تنها می‌توان گفت؛ غوغا شد
امّا امان از نیزه و شمشیر بغض‌آلود
بین علی‌کُش‌ها سر هر ضربه دعوا شد
