شب سُرور دل‌ها شده
واژه‌ی رحمت معنا شده
گل از گل اهل ولا شده
حسینِ زهرا بابا شده
دل‌ها شده مست تَولّای او
عالَم همه بنده‌ی بابای او
تا نورش پیدا شد
مجنونش لیلا شد
قرارِ این دل بی‌تاب اومد
تو شب عاشقا، مهتاب اومد
جوونا گل بریزید زیر پاش
پسرِ ارشد ارباب اومد
علی‌اکبر یا علی‌اکبر...
هر چی که دارم نذر چشات
نذر تو و اون قدّ و بالات
روز تو آقا، روز جوون
جوونیِ ما جوونا فدات
آقا تو که شاهی و شَهزاده‌ای
شورِ خدایی تو به ما داده‌ای
دلبند مولایی
شبیه زهرایی
اَشبَهُ النّاسِ رسول خدا
حیدر ثانیِ کرب‌و‌بلا
تا بشم شهید راه حسین
یه اذان بگو تو گوشم آقا
علی‌اکبر یا علی‌اکبر...
جونمون بسته به جون ارباب
مهمونیم امشب، مهمونِ ارباب
زندگی و عُمر و جوونیمون
قربونِ قربونِ قربونِ جوونِ ارباب
علی‌اکبر، شب تولدت حیرونم
علی‌اکبر، شب تولدت مجنونم
علی‌اکبر، نماز عشقمو این شب‌ها
پایین پاهای اربابم می‌خونم
علی‌اکبر، علی علی‌اکبر...
ماه علی علی، دلخواه علی علی
همراه علی علی، پسر پادشاه علی علی
علی‌اکبر، علی علی‌اکبر...
همه مجنونن و لیلایی تو
مُهر براتِ کربلایی تو
اگه بابات ارباب عالَمه
اربابِ اربابِ اربابِ جوونایی تو
علی‌اکبر، همه قطره و تو دریایی
علی‌اکبر، نوه‌ی ارشد مولایی
علی‌اکبر، مثل عموت حسن می‌گن که
تو مدینه سفره‌دار گداهایی
ماه علی علی، دلخواه علی علی
همراه علی علی، پسر پادشاه علی علی
علی‌اکبر، علی علی‌اکبر...
