سلام صاحب عزا

سلام صاحب عزا 
سلام آه فاطمه 

سلام اشك مرتضی 
سلام روضه ی حسین 

سلام پیرهن سیاه ، ای رفیق آشنا 
سلام ساقی حرم 

سلام ای امیر با ادب ، سلام با وفا 
عجب حكایتی شده 

محرم آمده است و ما نرفته ایم كربلا 
نگاهمان سپید شد 

سلام پرچم سیاه روی گنبد طلا 
سلام صاحب الزمان 

سلام بانی تمام روضه های بی ریا 
سلام روضه ی حسین 

سلام ساقی حرم 
سلام عشق با وفا 

سلام صاحب الزمان 
سلام بانی تمام روضه های بی ریا 

به مجلس عزای ما ببین كه مادر تو آمده است 
 پس تو هم بیا 

بیا و روضه ای بخوان 
بدون شك شنیدنی است روضه از لب شما 

غریب مادری حسین 
 سرت به روی نیزه ها ، تنت میان بوریا 

ملك خدای عزوجل خیمۀ غم است 
هنگامه ای بزرگ تر از عرش اعظم است 

سوگی وسیع سایه فكنده است بر وجود 
داغی عظیم بر جگر خلق عالم است 

روز بزرگ زلزلة ارض آمده 
یا صبح محشری است كه نامش محرم است 

در عالم وجود گرفته خدا عزا 
در باغ خلد هم كمر انبیا خم است 

جوشد در آسمان و زمین خون تازه ای 
آن را خدای عزوجل صاحب دم است 

گفتم كه سروهای جنان از چه خم شدند 
گفتند ماه گریه و اندوه و ماتم است 

وقتی در آسمان نگرم بر ستاره ها 
زخم حسین پیش نگاهم مجسم است 

گردیده مثل پیرهن لاله چاك چاك 
قرآن پاره پارۀ زهرا به روی خاك 

گرچه عالم پربود هر روز از غوغای تو 
هیچ روزی نیست مثل روز عاشورای تو 

خواست گردد ملك نامحدود حق دریای خون 
ریخت تا خون جبین بر طلعت زیبای تو 

تا مقام قاب قوسَین خدا را خون گرفت 
غرق در دریای خون شد تا قد و بالای تو 

بس كه داری زخم تیر و نیزه و شمشیر و سنگ 
نیست جای بوسه ای پیدا به سر تا پای تو 

سر بر آرو باز بر بالای نی قرآن بخوان 
ای تمام وحی در آوای روح افزای تو 

كاش می شد آسمان تا حشر ، خاكستر نشین 
وای بر من پرده ی خاكستر و سیمای تو 

سنگها روی تو را كردند از با 
چوب در طشت طلا زد بوسه بر لبهای تو 

داغ روی داغ آمد مرهم زخم جگر 
زخم روی زخم گل انداخت بر اعضای تو 

خنجر عطشان قاتل از گلویت آب خورد 
جای سقا بود خالی ، ای عطش سقای تو 

تا خدا دارد خدایی تا جهان دارد حیات 
می درخشد روی نی ،روی جهان آرای تو