زخم گلوی حسین، چشمهٔ خون خداست
خون خدا را فقط، ذات خدا خون‌بهاست
(آنکه ز خون گلو، داده به قرآن حیات) ۲
(کشتۀ او را اگر کشته بخوانی خطاست) ۲
مصحف آیات نور، پیکر صد چاک اوست
آینهٔ حُسن او، آن سر از تن جداست
ابد الله ما ننسی حسینا...
ما همه ذریّه‌ایم سلسلۀ عشق را
شیعه به دریای خون، طالب خون خداست
شیعه حیات ابد، از دم شمشیر یافت
شیعه به اوج عطش، تشنهٔ جام بلاست
شور که شد باشعور، شور حسینی شود
گریۀ بامعرفت، معرفت کبریاست
زخم جوانان او خندهٔ فتح است و بس
(خون علی‌اصغرش، خون همه انبیاست) ۲
ابد الله ما ننسی حسینا...
****
بر مشامم می‌رسد هر لحظه بوی کربلا
بر دلم ترسم بماند آرزوی کربلا
تشنۀ آب فراتم ای عجل مهلت بده
تا بگیرم در بغل قبر شهید کربلا
