زخم

یه خونه‌ی سوت و کور درست شبیه قفس 
قفسی که کبوترش دیگه نداره نفس

کبوتری که زخمه بال و پرش
فرشته‌ها دوروبرِ بسترش
یه گوشه‌ی خونه سر جانماز 
شنیدنیه حرفای دخترش 

(خدایا مادرم خوب می‌شه، مگه نه؟
می‌مونه برا همیشه، مگه نه؟
از پیش ما نمیره، مگه نه؟
از تو شفا می‌گیره، مگه نه؟)۲

گیسو سفید و قدش کمونه
خیلی برای این حرف‌ها جوونه
من حاضرم الان جون منو بگیری
اما به جاش مادرم زنده بمونه

(وای مادرم مادرم مادرم)۳

با اینکه دختر خیلی لطیف و بااحساسه 
ولی پسر یه جور دیگه به مادرش حساسه

پسری که خاطره‌ی کوچه‌ها 
تا عمر داره یادش نمیره دیگه
شبا که از خواب می‌پره با گریه 
به آسمون نگاه می‌کنه میگه

خدایا مادرم خوب می‌شه، مگه نه؟
می‌مونه برا همیشه، مگه نه؟
از پیش ما نمیره، مگه نه؟
از تو شفا می‌گیره، مگه نه؟

پهلو شکسته، بازو کبوده
هیشکی نبود بگه گناهش چی بوده
بعد پیمبر یه روز خوش ندیدی
دنیا همینه رسمش، دنیا حسوده

(وای مادرم مادرم مادرم)۳