روضه حضرت علی اصغر (ع)

یا حسین ذکر شریف شفاعت است
نامی به غیر نام تو بردن حماقت است

هرگز به سینه‌ام نزدی دست رد حسین
آخر چه کس شبیهِ تو اهل رفاقت است؟ 

آن‌کس که عابس تو شود، عابد است و بس
در سِلک ما جنون حسینی عبادت است

معیار بندگیِ خدا خاکِ کویِ توست
شرط قبول سجده‌ی ما مُهرِ تربت است

از دست تو رها نشود تا به روز حشر
دستی که در حسینیه‌ها وقف خدمت است

ما دست از گدایِ‌ تو بودن نمی‌کِشیم
وقتی که موجبات مرض، ترکِ عادت است

کُهنه‌غلامِ روضه‌ی تو خضرِ راه ماست
پیری که پیر ما بشود، پیرِ هیئت است

من از همان طفولیتم نوکرت شدم
این عاشقت ز کودکی‌اش جُون‌خِصلت است

کافی است بِین روضه بگویند ای رُباب
از ما دو قطره اشک گرفتن چه راحت است

تیری هجوم بُرد و گلاب از گُلی گرفت
حالا تمام دشت پُر از عطر جنت است

نگذاشت دست و پا بزند لااقل علی
این تیرِ حرمله چِقَدَر بی‌نزاکت است

لالا لالا لالا عاموت به راهه
لالا لالا لالا مرد سپاهه

مو با مشکش تونه سیر آب میدُم
به امیدش تونه هی تاب میدُم

لالا لالا مو شیرم خشکه
توام با دست و پا مردی تقلا

دل مو روشنه چشم انتظارم
مو مثل زینبم طاقت ندارم

آخ گلم لالا
اخ رودُم لالا

چرا بیرون خیمه ساکته
رسونده حتما مشکو به بابا

لالا لالا لالا لالا بابات نشسته
نگفتی مادرم لالا لالایی

تَرَک خورده مادر غرور لبات
برات گریه کردن چقدر عمه‌هات

لباس سفیدی که قُنداقه بود
به لطف سه شعبه کفن شد برات

چیزی از علی‌هام نمونده برام
دیگه نا ندارم به خیمه بیام

خجالت‌زدم کرد جلوی رباب
سه شعبه که بیرون زده از عَبام

گیرم از چشم حرم حلق تو را پوشاندم
تیر بیرون زده از زیر عَبا را چه کنم

تن رو دستم موند و سر اومد
مادر به استقبالت اومد
رباب سعیش رو کرد مگر تیر در اومد

دیر شد و ترسیدم شروع شده میدون
اومدم آهسته از تو حرم بیرون

از راه دور دیدم رنگ بابا زرده
میگن بابا تو راه خیمه رو گم کرده

خوابو گرفت از چشام مادر خیالت
معلومه روی نیزه خیلی بده حالت

از وقتی بی‌شیر و گرسنه موندی مادر
روم نمی‌شه بهت بگم شیرم حلالت

ز چشمم اشک را نم نم گرفتی
دَمی که نوحه کردی دَم گرفتی

به جای گردن مادر علی جان
چرا این نیزه را محکم گرفتی

من این پایین تو اون بالا
علی رودُم علی لالا