داریم اگر که ما تعصّب به علی

داریم اگر که ما تعصّب به علی
چون بنده شدیم، با تقرّب به علی
والله نبود دوزخی در محشر
لو اِجتَمَعَ النّاس عَلی حُبِّ علی

کرده‌است خدا، روزی ما حُبِّ علی
خوش‌بخت دو عالمیم با حُبِّ علی
سرتاسر دنیا همه جنّت می‌شد
لو اِجتَمَعَ النّاس عَلی حُبِّ علی

یک‌شب به دلم گفت خداوند علی
من خلق نکرده‌ام همانند علی
گفتم که ز جنّت تو زیباتر چیست؟
لبخند زد و نوشت لبخند علی

ای مقتدر غریب مهموم! علی
از حقّ خودت شدی تو محروم، علی
جبریل میان‌دار عزای تو شد و
دم داد میان عرش: مظلوم! علی

ای کس به ناکسان گرفتار! علی
در چشم پر از اشک تو صدخار، علی
ای زخم نمک‌خورده‌ی دائم، تازه
ای یار همه! امام بی‌یار! علی

هرچند به درد تو نخوردیم علی
نان‌ونمک از دست تو خوردیم، علی
گفتی به‌خدای کعبه، آسوده شدم
شرمنده که از شرم نمردیم، علی
یک‌عمر دویده‌ام به دنبال علی
در بند علی بوده‌ام و آل علی
ای دل! تو بگو که وقت میزان و حساب
رد می‌شوی آیا تو ز غربال علی؟

جان، جز به رضای دوست، نفروخت علی
جز مشعل بندگی، نیافروخت علی
دردا که نبود کوفه قربان‌گاهش
با فاطمه بین شعله‌ها، سوخت علی

بر بال ملک به آسمان رفت علی
با فرق شکسته، خون‌فشان رفت علی
جبریل ندا داد که بیچاره شدید
افسوس دگر از کفتان رفت علی