خودم این زندگی رو براخودم ساختم

خودم این زندگی رو برا خودم ساختم
به کسی نه، به گناه‌های خودم باختم
نکنه چشمتو دیگه روی من بستی
نکنه خودم رو از چشمِ تو انداختم

منِ سرگردون، منِ آزرده
منِ دل‌شکسته‌یِ دل‌مُرده
به تو محتاجم، تو که آقایی
تو که دست می‌گیری از هر کی زمین خورده

همه دارائیِ من این گریه‌است
من امیدم به تو و اشکامه
همه جا منو به تو می‌شناسن
به همه گفتم حسین آقامه

ابی عبدالله، ابی عبدالله، ابی عبدالله حسین... 

****
تو به من نزدیکی اما من ازت دورم
پُر از اضطراب و دلتنگی و دلشوره‌ام
تو بهشتی و منم میوه‌ی ممنوعه
بین نوکرات مثله وصله‌ی ناجورم

اگه آلوده‌ام، اگه بیچاره‌ام
اگه قدرِ نفسام توبه بدهکارم
پیش این مردم می‌زنم فریاد
به امام رضا قسم هنوز دوست دارم

به هوای کربلا محتاجم
منو محروم نکن از آغوشت
دلِ سرگردون و با دست خودت
گره کن به گوشه‌ی شش گوشه‌ات

ابی عبدالله، ابی عبدالله، ابی عبدالله حسین...