خدای عالی اعلا ندارد از تو عالی‌تر

خدایِ عالیِ اعلی ندارد از تو عالی‌تر
ندارد در بساطِ خود از این عالی تعالی‌تر

علیُّ حُبُه جُنَّه قسیمُ النّار والجَنَّه
به حمدِالله وَالمِنَّه ولی‌الله‌ست والی‌تر

اگر پا بر زمین کوبد علی افلاک می‌روبد
نباشد در کفِ دستش از این عالم سفالی‌تر

اگر فرش نجف گردیم حقا محترم گردیم
که از قالیچه‌ی تبریز می‌گردیم قالی‌تر

علی باید فقط حتماً؛ امیرالمؤمنین باشد
علی آمد که او این بار زین‌العابدین باشد

در آغوشِ حسین است و به رویِ دامن زینب
ببین بابا چه می‌بخشد گداها را گداها را

لبِ گهواره‌اش پروانه‌ای بی تاب اگر دیدید
بدان جبریل آورده است مبارک بادِ زهرا را

اگر بابابزرگ این است حتماً این نوه غوغاست
اذانش را علی گفت و به دستش داده دنیا را

علی باید چنان باشد علی باید چنین باشد
علی آمد که او این بار زین‌العابدین باشد

خدا را شُکر ما دیدیم شاهِ شهریاران را
خدا را شُکر ما دیدیم ماهِ ماه شعبان را

خدا این نکته را فرمود وقتی فاطمه خندید
فرشته این سخن را گفت و بُرد از آسمان جان را

که زهرا طورِ دیگر طور دیگر دوست می‌دارد
میانِ این عروسانش عروسِ خاک ایران را

ببین که می‌بَرد امشب تبسم‌های زیبایش
دلِ مادربزرگش را دلِ اولادِ سلمان را

علی از ماست از داماد ماه این سرزمین باشد
علی آمد که او این بار زین‌العابدین باشد

برایت لافتی الا علی می‌آید از بالا
اگر سربند یازهرا ببندی رویِ پیشانی

هزار الله‌اکبر را به بازویِ تو می‌خوانند
که با شمشیر می‌گردی علیِ اکبرِ ثانی

علیِ اکبرِ ثانی نه تو بالاتر از آنی
تو عباسی نه این هم نه که طوفان‌تر زِ طوفانی

علی در چهارده تصویر آمد دلنشین باشد
علی آمد که او این بار زین‌العابدین باشد
****
بهار پیش حسن تو دم از که و چه می‌زند
که در برت بهشت هم چنگ به دل نمی‌زند

فرشتگان آسمان غلام آستان تو
غلام آستانه‌ی بدون سایبان تو