خدا مرگم بده

‌‌‌خدا مرگم بده، چه لب‌های پر از خونی
خدا مرگم بده، چه موهای پریشونی
خدا مرگم بده، چه اوضاعی چه مهمونی
نه فرشی و نه چراغونی و 
نه سر دارم و نه سامونی

به ماها سر زدی سر زده اومدی
کو بدنت مگه پر زده اومدی

بابا، نگو که کجا بودی
بابا، همه‌جا با ما بودی
بابا، زیرِ دست و پا بودی
بابا بابا بابا


خدا صبرت بده، شده ناموست آواره
خدا صبرت بده، دخترت بِینِ بازاره
خدا صبرت بده، به غارت رفته گوشواره
نمونده گوشی و گوشواره
بگو با عمو شَبَم تاره

سرِ تو خاکیه خاکیه مَعجرا
منو زدن مثل تک تکِ دخترا

بابا، تو موجِ بلا بودم
بابا، با نامحرما بودم
بابا، من انگشت نما بودم
بابا بابا بابا


به ماها سر زدی سر زده اومدی
کو بدنت مگه پر زده اومدی

بابا، نگو که کجا بودی
بابا، همه‌جا با ما بودی
بابا، زیرِ دست و پا بودی
بابا بابا بابا


خداخیرش بده، سرِ من عمّه آزرده
خدا خیرش بده، به جای من کتک خورده
خدا خیرش بده، روزی صد مرتبه مُرده
عَلَم به دوش حرم بوده و
تو هر کوچه سپرم بوده

حالا مراقبِ زخمای تازمه
بیا که لحظه تشییع جنازمه

بابا، چشمم خوب نمیبینه
بابا، سیلی خوردم ازکینه
بابا، گوشم خیلی سنگینه
بابا بابا بابا


تار میبینم، سرم سنگینه
عجب دستی داشت، خِیر نبینه
با پای پر وَرمم، دردِ سَرِ حرمم
عمّه میگه خیلی، شبیه مادرمم

بابا حسین...