حواست باشه، که تو این دنیا
تو برمی‌داری هرچیزی رو که می‌کاری
(روایت داریم، که روز محشر
تو محشوری با هرچیزی که دوسش داری)۲
من اشک می‌کارم، تو محشر لبخندت رو برمی‌دارم
باهات محشورم، راضی‌ام به دیدن حسین از دورم
آرومه دلم، با نام حسین
آقامه حسین، آقامه حسین
دنیام خوشه تا، دنیامه حسین
آقامه حسین، آقامه حسین...
همه دنیا رو، بگردم بازم
مگه آقایی مانند تو پیدا میشه
شبایی رو که، دلم می‌گیره
می‌خونم اسم زیباتو، دلم وا میشه
تا صبح بیدارم، هرشب دارم از این فراق می‌بارم
باهات مأنوسم، تو رویاهام دست تو رو می‌بوسم
بهت وابستم، از هرچیزی غیر از حسینه خستم
دارم می‌میرم، من هرشب تربت رو بغل می‌گیرم
نوکر بی حرم، ناکامه حسین
آقامه حسین، آقامه حسین...
بمیرم واست، غریب مادر
زن و بچت رو، همراه خودت آوردی
شنیدم پیش، چشای زینب
می‌خواستی پاشی، اما هی زمین می‌خوردی
ته گودالی، ای مظلوم زینب چرا بی حالی
ته گودالی، یارالی یارالی حسین یارالی
کام تو پر از، تربت شده بود
تشنت شده بود، تشنت شده بود
سهم تو چقدر، غربت شده بود
تشنت شده بود، تشنت شده بود
یکی دستور می‌داد، غارتش کنید
خواهرش داد می‌زد، راحتش کنید
