جوون جوون، رفتی و خاک غم به سرم ریخته
مثلِ خزون، رو خاک کربلا پسرم ریخته
نبود زینب من، اینجا می‌مُردم
برای جسمت، عبا آوردم
اِرباً اِرباً اِربا، می‌بینمت
با عمّه رو عبا، می‌چینمت
جای تو بین آغوشم بوده
تابوتت عمری رو دوشم بوده
وای وای وای ...
روی زمین، مثله حسن منم جگرم ریخته
خواهر ببین، رو خاک کربلا پسرم ریخته
ببین لرزه تو، صدام افتاده
سر پیری من، عصام افتاده
آه علی الدنیا بعدک العفا
تنهام گذاشتی رفتی باوفا
غمت شادیِ این مردم شده
گریه‌هام تو خنده‌ها گم شده
وای وای وای ...
گرد غربت از بعد رفتنت به حرم ریخته
ای وای رو خاک کربلا پسرم ریخته
می‌مونه داغت همیشه تازه
روی جسم تو جای مقراضه
روضه‌هات روضه‌ی مکشوفیه
اینجا ابن مسعود کوفیه
اومده ببینه زنده‌ام یا نه
باید با تو تنها برگردم یا نه
وای وای وای ...
