تارفتم از حال گوشواره خلخال گم کردم

تا رفتم از حال، گوشواره خلخال، گم کردم
اینا چیزی نیست، بابا تُو گودال، گم کردم

با صورتم، چیکار کنم
فقط بگید کدوم‌طرف فرار کنم

چه‌جوری دست، به موم زدن
منو درست جلو سرِ عموم زدن

یه جوری زد، که جون بدم
یه روز بیا زجرو بهت نشون بدم

همون که قد، بلندتره
یه لحظه‌ام از زدنم نمی‌گْذره

این پهلو ناقص، این بازو بی‌حس
ما رو چرخوندن، مجلس به مجلس

یتیمو با، طناب زدن
سرِ تو رو تُو بغل رباب زدن

برا یه زن، بده غمش
زمین که می‌خوره نباشه مَحْرمش

یه شهری رو، شریک کنن
فقط می‌خواستن عمّه‌مو کوچیک کنن

نفسم می‌مونه تُو گلو
منو می‌کِشن از سر مو

منو می‌کِشه میگه نگاه
این داداش‌علیه این عمو

بزنم می‌ری سمت کدوم
نمی‌گفتی مگه کو عمو؟

مثلا بزنم چی می‌شه
بسه گریه و زاری تموم

بشکنه دستت که معجر بر نداری
مطمئنم تو یکی دختر نداری

بزن تُو صورتم هیچ‌جا نمیگم
ولی فکر نکنی بابا نمیگم

صورتم با ورم چی می‌شه
بابا کار حرم چی می‌شه

نیزه‌ای که زدن به عموم
بزنن تُو سرم چی می‌شه

رو تنم پُرِ زخمه و خون
دارم از یه محله نشون

خدا نگذره از اونی که
شده دلقک مجلسشون

اومدن که نظاره کنن
بزم مِی‌ رو اداره کنن

ببین گونه‌م که می‌ریزه ازش درد
سنان زد حرمله از خنده غش کرد

********

(هرجا که به پرچمش نگاه تو افتاد، حرم رقیه‌ست
تنها حرمی که روضه‌خون نمی‌خواد، حرم رقیه‌ست

اومدم زیارتت با گریه، با زاری
تو هنوزم وسط بازاری
خیلی روضه‌ی نگفته داری
وای

سلام خانوم
ایتها الصدیقة الشهیده
ای نوه‌ی مادر قدخمیده
گنبدتم مثل موهات سفیده

شنیدم که اربعین جا موندی، دلگیرم
من به جای تو زیارت می‌رم
یارقیه می‌گم و می‌میرم

سلام خانوم
شرمنده‌تم تُو روضه‌هات نمردم
ولی برات همیشه غصه خوردم
ای بی‌کفن برات کفن آوردم

صورت زائرت اینجا خیسِ، بارونه
در و دیوار حرم می‌خونه
دختر شاه کجا ویرونه

(همین‌جا بودتُو بغل رباب سیلی خوردی)
...
(روز و شب باید که خون گریه کنم، گریه کنم، گریه کنم
من برا کدومتون گریه کنم، گریه کنم

تیرِ سه‌شعبه بود از، گلو بزرگ‌تر
از صورت تو دستِ، عَدو بزرگ‌تر
الهی که براتون بمیره مادر

روز و شب باید که خون گریه کنم، گریه کنم، گریه کنم
من برا کدومتون گریه کنم، گریه کنم)