أ ما تَرَونَهُ کَیفَ یَتَلَظّی عَطَشا
بچم داره می‌میره به خدا، به خدا !
مُنّوا عَلَیْ، مادرش چشم‌انتظاره
مُنّوا عَلَیْ، تشنگی دوا نداره
مُنّوا عَلَیْ، کاشکی آسمون بباره
چه‌جوری روی دست من عزیزم
حرمله دید سفیدی گلوتو؟
آورده اون تیر سه‌شعبه‌ای که
زده تو عَلقمه باهاش عموتو
(کشته منو داغ جوون
تو لااقل زنده بمون)۴
أ ما تَرَونَهُ کَیفَ یَتَلَظّی عَطَشا
بچم داره می‌میره به خدا، به خدا !
مُنّوا عَلَیْ، مادرش چشم‌انتظاره
مُنّوا عَلَیْ، تشنگی دوا نداره
مُنّوا عَلَیْ، کاشکی آسمون بباره
می‌ریزه اشکِ من از گوشه‌ی چشم‌های تَرَم
رو لب‌های خشکت ای پسرم پسرم
مُنّوا عَلَیْ، شده پرپر گل یاسم
مُنّوا عَلَیْ، بی‌جوابه التماسم
مُنّوا عَلَیْ، حرمتی نمونده واسم
مِنَ الاُذُن إلی الاُذُن صدای، ناله‌ی قلبِ بی‌قرارم اومد
بازم علی و تشییعِ جنازه، دوباره این عبا به کارم اومد
(کشته منو داغ جوون
تو لااقل زنده بمون)۴
سرت به مو بنده
ای وای از دست و پا زدنت
قُنداقه‌ات شد عاقبت کفنت
مُنّوا عَلَیْ، بسّه این همه جسارت
مُنّوا عَلَیْ، مادرش نره اسارت
مُنّوا عَلَیْ، گهوارش نره به غارت
مُنّوا عَلَیْ، مادرش چشم‌انتظاره
مُنّوا عَلَیْ، تشنگی دوا نداره
مُنّوا عَلَیْ، کاشکی آسمون بباره
شبیه روضه‌ی علی‌اکبر
دارن به اشکِ پدرت می‌خندن
پشت حرم میان سراغ قبرت
سرِ تو رو، رو نیزه‌ها می‌بندن
(کشته منو داغ جوون
تو لااقل زنده بمون)۴
