بنده‌ای که بیشتر غرق خجالت می‌شود
بیشتر مشمول احسان و محبّت می‌شود
بعد هر سبحان رَبّی اسم اعلای علی‌ست
پس خدا با سجده‌های او عبادت می‌شود
خوش‌به‌حال ما که باب‌الله شخصِ حیدر است
چون اگر در می‌زنیم این‌جا اجابت می‌شود
روزیِ اهل بُکاء زمزم چشم علی‌ست
گریه‌ی ما از کنار چاه قسمت می‌شود
بعد استغفار بابایم فقط خون گریه کرد
چون گناهان، خار بین چشم حضرت می‌شود
ای که ناز ما یتیمان را کشیدی نیمه شب
کوله بارت را زمین بگذار زحمت می‌شود
مطمئنم گر نبخشد بنده‌هایش را خدا
بیشتر از مرتضی زهرا اذیت می‌شود
جان به قربان علی که وقت گفتن از نجف
پای لنگ نوکرش پای زیارت می‌شود
وقتی این‌جا آمدم با ذکر اربابم حسین
غصّه کم‌تر می‌خورم حتما عنایت می‌شود
روزیِ ماهِ خدا هم دست زهرا و علی‌ست
هر کسی در خانه‌ی مولاست دعوت می‌شود
