بلند شو علمدار ، علم رو بلند کن

بلند شو عملدار علم رو بلند کن 
بازم پرچم این حرم رو بلند کن 

واسه بچه‌هایی که چشم‌انتظارن 
میخوان مثل من سر رو شونه‌ت بذارن 

واسم تکیه‌گاهی، به تو تکیه کردم 
تا از خیمه رفتی، چقدر گریه کردم 

نبینم که داری به هق‌هق میفتی 
به من تا به امروز برادر نگفتی 

یه دل سیر بهم بگو برادر 
میخوام صدات بپیچه توی لشکر 

شاید فقط زینب کنه گلایه 
بگه چرا بهش نگفتی خواهر 

ای نور عین، داداش کوچیکه‌ی حسین 
شهید مقطوع الیَدین 

"ای باوفا، سقای دشت کربلا" 
*** 

صداتو بلند کن بفهمن که هستی 
هنوز زنده‌ای و چشاتو نبستی 

واسه اون نگاهی که مونده به راهت 
امیدواره الان دم خیمه‌گاهت 

سکینه سراغ عموشو میگیره 
یه شیش‌ماهه دارم که داره میمیره 

جواب ربابو چی میدی اباالفضل 
مگه گریه‌هاشو ندیدی اباالفضل 

رباب الان ایستاده زیر آفتاب 
از پشت ابر چرا نمیره آفتاب 

پاشو بریم دیگه دارم میترسم 
جون رقیه‌مو بگیره آفتاب 

برادرم، تو رو به جون دخترم 
پاشو بیا بریم حرم 

"ای باوفا، سقای دشت کربلا" 
*** 

بلند شو علمدار، به این آه جانسوز 
به کوری چشم اونایی که امروز- 

-توی فکر خلخال، به فکر کنیزن 
میخوان آبروی حسینو بریزن 

میخوان زینبم رو بدن زجر و آزار 
توی شام و کوفه، توی کوچه بازار 

تو جمع یه عده زنای یهودی 
تو بزم شرابی که میرم به زودی 

زینب الان دلشوره داره عباس 
حق داره که طاقت نیاره عباس 

گفتم بهش میبرنت اسارت 
بهم میگفت مگه میذاره عباس 

برادرم، پاشو پناه خواهرم 
تو رو به خیمه میبرم 

"ای باوفا، سقای دشت کربلا" 
***