باب سدره

بی حسین نمی‌گذره روز  و شبم
تشنه‌ی گریه به اون تشنه لبم  

فاصلمون از اینجا، تا حرمت چقدره 

تنگ دلم حسین جان، برای باب سدره 

من عاشقم و از جهان فارقمو
خوب کرده حسین نوکریت سابقمو
اسمت می‌بره از دلم هر چی غمو 

با تربت حرمت آب و گلم یکیه 
عزیز فاطمه‌ای عزیزتر از تو کیه
 
تو حرم روضه می‌کنه به راه 
نور قرمز ضریح قتلگاه 

حسینیه است که داده صفا به هر محله 
تنگه دلم حسین جان برای باب قبله 

جانم به رضا 
هشتمین نور خدا 

بانی عزاداری کرببلا
یاد داده به یادت بسوزم همه جا

عزیز ابن شبیب، چه آه شعله وری 
شمس و الشموس غم، شصت و یک قمری 

شفیع محشری وسیلة السعداء
زندگی رو نمی‌خوام بدون تو ابدا